Nog 41 dagen,(on)geboeide lezers!
Na de plotse overvloed aan zon en hitte, sloeg het weer over
de nacht om naar regen en erna zelfs sneeuwregen. Tijdens deze dagen hadden we
helaas weinig tot niets te doen, maar het gaf me wel de gelegenheid om
eindelijk mijn Word-documentje nog eens te openen en te zien waar ik gebleven
was met mijn verhaal. En eindelijk terug te beginnen schrijven. Want dit
verhaal, daar wil ik wel wat mee. Al is het maar afdrukken en laten lezen aan
iedereen die het wil. Voor de eerste keer schaam ik me er niet voor.
De dagen dat we wel konden werken, hebben we wat onkruid
uitgetrokken en voornamelijk een vuur gestookt. Letterlijk. Dat is ons werk
hier.
Tegen het huis van de buren aan stonden namelijk een
heleboel boompjes en struikgewas, en het begon over het stuk grond van de buren
te groeien, waardoor de Carpenter des huizes alles heeft omgezaagd, een tijd
geleden voor wij aankwamen.
Dat ligt daar nu in enorme hopen te wachten om tot as
omgetoverd te worden. Dus gaan Erwin en ik met een kniptang en een handzaagje
aan de slag om dat klaar te krijgen. And I love it. Het is soms zwaar werk om
die takken in stukken te krijgen en heen en weer te sleuren maar die heerlijke,
prachtige, dansende en likkende vlammen zijn me alle moeite van de wereld
waard. Als ik iets in de wereld als magie moet bestempelen, is het vuur. Er zit
een grondige wetenschappelijke verklaring achter, maar aangezien ik die niet
ken is het voor mij even magisch als Sinterklaas of de Kerstman (of, om in de
sfeer te blijven, de paashaas).
Ik zou graag door willen blijven gaan over dat vuur, maar
niet iedereen heeft er een even grote interesse in als ik dus ga ik verder naar
het volgende onderwerp: het eten. Kondo-san, de vrouw van onze host, maakt
werkelijk de heerlijkste gerechten - behalve het ontbijt, want dat maken wij.
Al doen we dat ook goed. Ik ben een fervente fan geworden van slaatjes met
stukjes appel, nootjes en/of rozijntjes en heerlijke dressings als
zijschoteltje. En de combinatie van dat heerlijke eten en flinke werken maakt
dat ik ook wel wat vermoeider ben of me lomer voel ’s avonds. Wat niet betekent
dat ik ’s nachts niet af en toe wakker word van de verontrustende geluiden
boven me. Ratten van ferm formaat, als je het ons vraagt.
Vandaag heb ik buiten alle banken en tafels geboend voor de
barbecue van morgen. En vervolgens: vuur. Maar er moesten grote inkopen gedaan
worden voor morgen en daarom zijn we om 14u30 al naar de supermarkt gegaan,
waar Erwin ook alle ingrediënten bijeen heeft proberen te zoeken om stoofvlees
te maken. Maar tafelbier hebben ze alvast niet. Dus veel succes, Erwin! Ik
geloof in jou!
Ik laat volgende keer (als ik het niet vergeet) wel weten of
het lukte met een onbekend gewoon bier. Tot de volgende!!!
Voor ik het vergeet: als een of andere grammar -nazi echt graag zou willen, mag je me altijd aanspreken om
eens te lezen en na te kijken hoeveel fouten er in mijn verhaaltje zitten tot
nu toe. Want ik zie dat echt niet zelf.
Hopelijk komt er gauw een videoblog van Erwin zodat jullie
zien hoe het hier aan toe gaat.
Tot de volgende!!!
Ari
vuur, ik weet wat je bedoeld,de dansende vlammen, de warmte en het geknetter van de takken, hun geur versprijdend alvorens in as over te gaan,,dat werkje was een favoriet van me,en doet me mijmeren,,één enkele keer ben 'k al kruipend en naar lucht happend (die er blijkbaar niet meer was) onder een vlammenzee er van door gaan na één te grote hoeveelheid brandstof toe gevoegd te hebben,een andere keer was ik voorzichtiger geworden door kranten papier aan te steken op enige afstand,maar toen ik de lucifer aankretste bleek er al teveel aan gas te hangen waardoor er een WOEF volgde, mijn baard en wenkbrauwen ook in de fik vlogen, heb toen een hele dag in de kelder gezeten om mijn rode huid wat te laten bekomen in de koelte :-) grtjs uit zonnig belgie en tot je volgend verhaal ,altijd heel leuk,,,,noenk en tant
BeantwoordenVerwijderenHahaha nonk :p Grappige verhalen!
BeantwoordenVerwijderen