Pervy Ari

Hallo mijn moedige eervolle lezertjes!

Een verslagje van de voorbije dagen!

Eergisteren begonnen we de dag met wat lost bread... or wallow bitches? Euhm verloren brood of wentelteefjes dus! Erwins idee! Subarashii Erubin!

Na het ontbijt hielden we ons braafjes bezig met huishoudelijke klusjes: afwassen, de was ophangen van onze hostfamilie, stofzuigen met een stofzuigen die werkelijk weigert te zuigen tot je hem praktisch voedert.

Na dit gevecht met het huishoudelijk vuil begon het gevecht met de bamboewortels. Beter bekend als: een gracht graven achter de tuin. Oba-chan (lett. vertaling = omaatje) was geschrokken dat we al zo ver waren geraakt en liet onze host meteen weten dat de boom waar de vorige keer 3 uur mee bezig waren geweest om er uit te graven echt wel moest blijven staan. Want hij was zeldzaam. Ook al is die boom waar we over spreken niet meer dan een half stronkje (want hij is omgezaagd een halve meter boven de grond). Dus zijn we flink bezig geweest om de wortels weer te bedekken met zand. Maar dat is allemaal zo simpel niet, het valt meteen weer naar beneden. En sinds het idee van Erwin om een houten plaat te gebruiken niet werkte (lees: prima werkte tot ik het ding omver trok en alle zand netjes weer in het 'gangpad' viel) zijn we er erg lang en vlijtig mee bezig geweest.

 Tegen 12u was het wel welletjes geweest en onze host kwam ook net terug van weg geweest. Met een idee. In de kledingreinigingswinkel (Nederlandse woord vergeten) was het op maandag GET-dag. Een of ander bekende tv-anime of dergelijke had een of andere pose en als je die pose deed in de winkel kreeg je een coupon. Dus trokken we andere kleren aan, sleurden de 2 vriendjes van Nachi, (dochter des huizes, 15j) - die zaten te wachten tot ze opstond- mee, oefenden de pose en stapten moedig de winkel binnen. Het verbaasde me erg dat zo'n normale zaak een dergelijke actie deed maar onze host kreeg een coupon en was erg gelukkig. 

Namiddag werkten we flink op het veld, waarbij ik voornamelijk water moest geven aan o.a. de arme stervende kropjes sla die na een verplaatsing en gemene zon lagen te verschrompelen. 's Avonds maakte Erwin macaroni en deed ik de afwas.

Gisterenochtend wilde ik mezelf nuttig maken en stelde voor om de ontzettend smerige lavabo in de badkamer te poetsen. Want ik vind het niet erg om te poetsen. Behalve als het met slecht materiaal moet.

De 3 grote spiegels: krantenpapier. Ik twijfel er niet aan dat ze denken de truc van de eeuw gevonden te hebben omdat de inkt een goed effect heeft op de vlekken, maar ik verwed er mijn kleine teen om dat ik het met 2 vodjes en heel wat minder hard schrobben properder had gekregen.

De lavabo: een stukje piepschuim. Nogmaals: waar zijn die poetsvodden!

We gingen naar een gymzaal ergens far far away en daar kwamen Erwin en ik voor het eerst terecht in Masako-san's Handicap English Class. 30 mentaal gehandicapte kindjes tussen 2 jaar en 14 jaar. Mijn host deed het geweldig.

Hierna kochten we zaadjes en namiddag weer op het veld werken: lange heuveltjes of une graven, groentjes water geven en zaadjes planten. Avondeten: omeraisu!!!!

 mijn creatie

Vannacht was het erg warm, en ik sliep heel diep en werd onuitgerust wakker met als voornemen om vandaag vroeg te gaan slapen (momenteel is het trouwens 23u25). Ik bracht mijn spullen naar Erwins kamer en hing de was op. Ik nam tijdens het ontbijt mijn eerste pijnstiller voor mijn heup, die na lange tijd eindelijk weer van zich laat horen. Deze formulering betekent allesbehalve dat ik er blij mee ben!

 Dit was een snack: ananas! En appel! Heel duur fruit in Japan!

Dus ik zit te genieten van een heerlijk ontbijtje van rijst, Miso-soep, vis, met banaan en appel in het vooruitzicht, als ik plots iets uit mijn neus voel lopen. Een bloedneus; en een stevige. Ik heb er wel vaker last van maar normaal enkel in de winter door de koude, en ze duren niet zo lang. Maar na een halve doos tissues  liet ik het maar gewoon lopen in de lavabo en ik was toch een beetje verbaasd van de duur en hoeveelheid. Maar mijn host was nog verbaasder: na enkele keren voor te stellen dat ik zou gaan liggen voor een uurtje en niet meer bewegen bleek dat Japanners zelden een bloedneus krijgen. Behalve natuurlijk in anime, waar alle jongens en mannen die een beetje pervers zijn een bloedneus krijgen bij het zien van een mooi meisje of een glimp van een onderbroek. Mijn hersenen moeten iets heel speciaals geregistreerd hebben in die Miso-soep denk ik!

Gelukkig stopte het uiteindelijk wel, en na een tweede poging om de spiegel en lavabo proper te krijgen en het stofzuigen vertrokken we naar de Engelse les. Die Kleine Schatjes zijn echt ongelofelijk fascinerend en Erwin en ik hebben ons kidnap-plan nog absoluut niet opgegeven. Er is ook een baby'tje bijgekomen dus onze target is veranderd. En weer moest ik boekjes voorlezen. Na de Engelse les begaven we ons naar de ons inmiddels vertrouwde supermarkt om de eieren te kopen die op woensdag aan verminderde prijs te verkrijgen zijn (maar omdat je er maar 1 pakje per gezin krijgt splitsten we ons heel genieperig en totaal onopvallend op. Het plan was om namiddag te werken op het veld, maar het was vandaag heel slecht weer en regenachtig dus waste ik af en borstelde en stofzuigde ik het gasthuis waar wij in verblijven. Ondertussen was Suzanne, een 25-jarig meisje uit Canada, al aangekomen. Na haar een beetje wegwijs te maken met Erwin gingen we naar de laatste Engelse les van vandaag: een tweeling van 14 jaar. Tegen die tijd kwam ook Eli-chan, een 17-jarig meisje van Japan zelf aan. De les liep uit met ongeveer 20 minuten en na het avondeten was het belachelijk laat.

Ik skypte met mama en wacht braafjes mijn beurt af om te douchen, aangezien ik niet heb geholpen met de afwas vanavond en ik me kan voorstellen dat de nieuwe wwoofers moe zijn van de lange reis en vele informatie.

Dus bij deze kijk ik er al tegenop om op te staan om 8u.

Bubaaaai!