De donderdag begon met Tai chi voor de nieuwe wwoofers, maar erwin en ik wilden er niet opnieuw geld aan uitgeven. Dus stelde ik voor om ondertussen wat te werken: een kleine 2 uurtjes une graven op het veld! Namiddag was het Engelse les en 's avonds maakte onze host Japanse curry als afscheidsfeestje en we keken samen 'Enchanted'. Het moment dat de cake werd gebracht voor het avondeten begon en ik daar niet absurd gelukkig om was, had ik het al door: ik was niet 100% in orde. Maar ik at rustig verder mijn curry en begon me met de seconde slechter te voelen. Het weer in Japan is momenteel verraderlijk: erg ware dagen, koude nachten, ineens regendagen; bijzonder afwisselend. Veel Japanners worden ziek in deze periode. Maar ik ben ervan overtuigd aangezien ik vooral misselijk was en geen koorts had dat mijn moeder me heeft aangestoken. Ja, dat leest u goed. Mijn moeder heeft buikgriep gehad, wat erg abnormaal is want normaal ben ik thuis de enige die er regelmatig last van had. Maar de vloek heeft me via Skype dus toch kunnen bereiken, ik ben er zeker van! In elk geval: curry is enkel lekker als éénrichtingsverkeer.
Toen ik eenmaal doorhad dat het niet tijdelijk was kroop ik met een emmertje in bed en heb een hele nacht amper geslapen en mijn medewwoofers helaas regelmatig wakker gemaakt met erg onappetijtelijke geluiden. Normaal vertrokken we dus de volgende dag, maar ik raakte mijn bed niet uit. Tegen de middag kon ik wat rijst eten en verder sliep ik de hele dag. Ik was wel erg blij met de goede zorgen van Erwin, die met een warme waterkruik en allerlei hapjes afkwam en niet van mijn zijde week (Wat was jij waarschijnlijk blij dat je een excuus had niet op het veld te gaan werken en de hele dag ook in bed te liggen, hè!).
Ik had een emotioneel gesprek met mijn host die avond waarin we elkaar onze dank betuigden voor elkaars goede zorgen en bezorgdheid om elkaar - wat een zin. Erwin en ik keken samen wat Family Guy-afleveringen en de laatste nieuwe Naruto.
Zaterdag was ik stukken beter maar erg zwak, maar ik stond op tijd op en ging mee naar de Engelse les, want dat is gewoon heel erg fijn. Erwin dacht daar blijkbaar anders over, want hij kwam zijn bed niet uit. De vermoeiende dansjes sloeg ik gewoon over. Namiddag weer slapen. Als afsluiter hetzelfde gerecht als ons eerste: okonomiyaki. Het smaakte en voor het eerst kreeg ik een volledig warme maaltijd binnen. Hierna waste ik af en toen voelde ik me alsof ik die dag een marathon had gelopen dus zodra de douche vrij was maakte ik er gebruik van en kroop weer mijn bed in.
Vandaag is het 12:05 op zondag en mijn vallies staat klaar om te vertrekken. Om 13:33 vertrekt onze eerste trein en we zijn benieuwd naar onze volgende hosts! Op naar Katori!
Aricia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten