De tweede hosts! Tijd>1/4 gevorderd!

Still alive, brave readers! Still alive!

Het afscheid met Masako-san viel me zwaar, maar ik had me gelukkig goed genoeg kunnen voorbereiden. We kregen een hele stapel afscheidscadeaus en ze zette ons af aan Mito station. Vandaag was ik blij te horen dat Erwin zijn toilettas is vergeten, waardoor we na deze 12 dagen een excuus hebben om haar nog eens te zien. We moeten toch langs Mito om in Tochigi te raken voor de derde hosts.

Mijn koffer dicht krijgen was een ander verhaal, ik denk dat ik bij de laatste hosts wat kleren en dergelijke zal moeten achterlaten, ik heb toch alleen maar heel oude kleren mee. Met een mondmaskertje en belachelijk zwaar geladen begonnen we dus aan onze tocht, die ik helemaal zelf zonder problemen heb kunnen uitzoeken. Hah! Geografisch gestoord. Pfuh!

Op ons rijkelijk-met-anime-versierde treintje zat (liep) een man die onophoudelijk glimlachend heen en weer liep en koortsachtig foto’s nam van elke pietleutige halte die we passeerden. Hij stapte dan uit, nam foto’s van elke hoek en stapte dan terug in om bij de volgende halte net hetzelfde te doen.  Japanners.

Aangekomen in Sawara station belde ik met de publieke telefoon naar onze nieuwe host, Tomoharu Suzuki, en verschrok van de schrale stem die kort antwoordde dat hij eraan kwam. Terwijl ik me met de koffers bij me op een stoel zette verkende Erwin de 7Eleven (ministop, winkeltje dat je o-v-e-r-a-l vindt in Japan) en zijn eerste corndog. We waren allebei zeer aandachtig toen een groot wit busje de parking op reed en een kleine man met wittig haar in een staartje en een brilletje uitstapte en zich duidelijk zoekend doorheen het station verplaatste. Er was nog 1 andere buitenlander: een grote dikke man met grijzend haar. En dan wij, met koffers, overduidelijk aan het wachten. Maar hij moest toch eerst 5 keer vluchtig oogcontact maken en een paar cirkeltjes om ons heen wandelen voor hij durfde zeggen: ‘Arishia?’

Zonder verdere introducties, ondanks mijn moedige pogingen, stapten we in de auto en reden we 25 minuutjes langs mooie oude, heel oude traditioneel Japanse gebouwen, verder en verder weg van de beschaving, tot we zijn kleine boerderijtje hadden bereikt. De instructies waren duidelijk: de grote hond die losliep mocht niet geaaid worden of ontsnappen omdat we de poort hadden laten openstaan. De kleine hond mochten we aaien. De 4 katten binnen mochten we aaien. Zij mochten het huis niet verlaten. De honden mochten niet binnen. Oké. Begrepen.

Binnen maakten we kennis met zijn vrouw, Marie Kondo, en de 4 katten. Erwin was in de 7^e hemel en we hadden meteen al een favorietje, Benny. Hier zie je hem als hij naar me zit te gluren. Of niet.

We zullen hem uiteraard meenemen naar België, eveneens een klein Japans kindje. Het huis is erg klein en oud, maar dat heeft wel zijn charmes. Onze kamer is bijzonder klein, geen privacy voor ons dus.

Bij onze aankomst moesten we niet werken, waar ik erg gelukkig om was want ik was uitgeput (mijn gebruikelijke energie was nog niet op peil). Ze schetsten voor ons het gewoonlijke dagschema en vroegen of we nog vragen hadden.

Uur	Taak
6:30	Opstaan! (Arme Erwin)
7:00	Kippen eten geven
7u30	Ontbijt maken (door ons)
7u45	Ontbijten en afwassen
8u30	Buiten werken
12u00	Middageten en afwassen
13u30	Buiten werken
18u30	Avondeten en afwassen
Avond	Douchen, vrij

‘Wifi?’ bracht ik hoopvol uit. Maar dat hadden ze niet. Even begreep ik hieruit dat er geen internet had en Erwin vertelde me later dat de blik op mijn gezicht nogal overduidelijk was, maar gelukkig hebben ze kabel. Dat betekent natuurlijk dat ik veel minder snel beschikbaar zal zijn voor gesprek aangezien ik alleen ’s avonds genoeg tijd heb en Erwin en ik de kabel moeten afwisselen.

We mochten toen even rusten en nadat we hadden uitgepuzzeld (letterlijk) hoe we de futons gingen leggen en de koffers, viel ik bijna meteen in slaap. Het avondeten was heerlijk (honger is de beste saus) en daarna mochten we douchen.

Helaas sliep ik niet denderend goed. Ondanks mijn vermoeidheid en het feit dat ik om 21u30 in mijn bed lag, waren de onbekende geluiden en omgeving toch te verwarrend en luidruchtig om in slaap te vallen. Om 4u was ik dan ook al wakker en ik stond om 6u22 op. We leerden hoe we het ontbijt moesten maken -weer erg lekker, wel net te weinig: ik ontbijt graag met grote hoeveelheden- en wasten af. Een van de katten was ziek en er werd op verschillende plaatsen om ons heen overgegeven, maar Kondo-san deed haar best om het meteen op te vangen of op te kuisen en ik probeerde het in de mate van het mogelijke volledig te negeren.

Eerste klusje: kippen voederen. Niet te geloven wat een gevarieerde voeding die krijgen! Echt 6 verschillende dingen door elkaar gemengd. Dit gebeurt normaal trouwens ook na het ontbijt maar vandaag was een uitzondering omdat Kondo-san (zijn vrouw) naar Tokyo moest vertrekken (ze werkt&verblijft daar 3 dagen in de week).

Tweede klusje: grote plastieken zeilen opplooien. Ondertussen scheen de zon vollenpetrottel en was ik dolgelukkig met mijn belachelijk grote en goedkope hoed. Ik gok dat het zo’n 23 à 24°C was vandaag.

Derde: een soort aardappelachtige knol oogsten. Het waren heel grote knollen met kleine aardappelachtige uitstulpingen die we moesten afbreken en sorteren in plastieken bakken per kleur (je had er die een wit kontje hadden en met een rood) en de knol werd weggegooid.

Het middageten was typisch Japans: een heerlijke vis (zalm), rijst, Miso-soep, tofu, daikon,…

Laatste: onkruid uittrekken op zijn veld. Hierbij werd het Erwin even te veel, want hij heeft geen hoed en de zon is echt gevaarlijk. Maar na een portie schaduw verging het hem alweer wat beter.

Om 16u30 mochten we al stoppen en douchte ik, want het was Paasmaandag en geen Sinterklaas (en ik zag eruit als Zwarte Piet, hahahaha…haha…ha…ha?)

Voor filmpjes en foto’s:

zie Erwin zijn laatste vblog op Youtube! *Die momenteel nog niet gemaakt is maar er snel zal zijn*

By the way: voor wie Facebook heeft: op de 3 laatste pagina's die ik 'leuk vind' kan je wat meer foto's zien van mijn host en alle huisdieren en dergelijke...

Hou jullie goed! Wij doen dat ook!

Aricia