Een eerste, basic blog vanuit Japan, van bij onze eerste host in Hitachinaka, Ibaraki.
We hebben de eerste vlucht van Brussel naar Istanboel zeer goed overleefd, in tegenstelling tot de lange naar Tokyo. Dat was een hel. De plaatsen waren wel okee, maar ik heb geen oog kunnen dicht doen en jammer genoeg nam het grote misselijkheidsmonster me over 4 uur voor aankomst. Gelukkig had ik een medepassagier om tegen te klagen dit keer en heb er zelfs een bekertje met bruistablet van gekregen. Toen we arriveerden na werkelijk een helse, vreselijk, belachelijk lange -en niet te vergeten oncomfortabele- rit, kon ik al meteen zien wat er van mijn natuurlijke schoonheid overblijft in de spiegel van de wc. Gerustgesteld dat ik er exact uitzag zoals verwacht gingen we moeiteloos door de douane, moedig op zoek naar een ATM... Tot we tegengehouden werden door een interviewer, tolk en cameraman. Om ons te interviewen (geloof het of niet!)... Voor een Japans programma... Terwijl ik net 5 uur lang bezig was mijn maaginhoud op zijn plaats te houden. Loved it.
We kwamen als een komisch duo nog 8 keer voorbij, op en af wandelend door de gang omdat elke plaats waar we onze bustickets wilde kopen ons naar een andere plaats stuurde, waarbij we zorgvuldig het interviewende trio probeerden te vermijden. Dit om ervoor te zorgen dat we niet als domme gaijin zouden afgeschilderd worden en met een versneld tempo en het typische melodietje erbij (denk maar na, je weet welke ik bedoel). De belachelijk dure bus verder zonder problemen naar Mito station genomen, daar wat proberen te eten maar dat bleek nog wat te hoogmoedig van mij. En dan de trein missen omdat de machine mijn kaartje terug inslikte omdat ik het er te traag uitnam en een medewerker het ding helemaal moest open schroeven. Uiteraard had mijn host ook nog geen enkele peperdure sms en mail gelezen en toen we dan na (in mijn geval alleen!) veel stressen aankwamen op het afgesproken punt kreeg ik zo ook meteen de gelegenheid om een vast telefoonkotje (en nee, Google autocorrectie, ik bedoel niet telefoonbotje/-knotje/-koetje/-kontje) succesvol te gebruiken.
Onze host bleek een heel jolige vrouw te zijn met haar haren vrolijk en jeugdig bijeengebonden op het midden van haar hoofd, zoals we thuis een ananasje noemen. We zaten samen met de twee andere wwoofers (een Pools meisje en een Duitse jongen) met 2 oudere vrouwen rond de tafel in haar living voor thee en 'Engelse les', waarbij er meer Japans werd gesproken dan Engels.
Hierna brachten we onze spullen naar de kamer, in het traditionele oude huis dat achter haar eigen huis ligt. Dit zijn foto's van de kamer:
We hebben een schema gekregen voor de komende weken, waarop we kunnen zien dat we o.a. gaan deelnemen aan Japanse tea ceremony, Engelse les, Tai chi, vrijwilligerswerk in het bamboe bos, fight with bamboe roots,... Het is ondersteboven want het lukt me niet om het te draaien :p
Zaterdag 21/03 We hebben kunnen uitslapen en zijn namiddag even met de fiets 2 jinja gaan bezoeken en een supermarkt.
Vlog van eergisteren:
https://www.youtube.com/watch?v=oBDnVgjAEeE
Vlog van gisteren:
https://www.youtube.com/watch?v=QK7p9Y_tIKI
Aricia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten