Een alledaags dagje

Lieve geboeiden (en liefst niet in de zin van geketend)

Even een kleine recapitulatie van wat de meesten al gelezen hebben. Een bericht van vrijdag 24 oktober:

Deze ochtend ben ik zoals gewoonlijk met Goncha gaan wandelen. In tegenstelling tot gisteren had hij geen ochtendhumeur en mocht ik zelf kiezen waar we heen gingen, en bleef hij niet bij elke hoek koppig als een ezel staan omdat hij de andere kant uit wilt. Na een heerlijk ontbijtje (wie had gedacht dat ei en green onion zo goed samen gingen!) was Takiguchi-san zo vriendelijk om met me mee te wandelen naar de 7-eleven, waar ik tot mijn grote opluchting zonder problemen geld kon afhalen. Het lag echt letterlijk 4 huizen verder. Mijn bril is nochtans niet zo oud. Interessant detail: gewicht is in Europa een beetje een taboe, maar hij vroeg heel vrolijk aan mij of ik al was bijgekomen en hoeveel.  Hierna ben ik met chieko-san de laatste tomaten gaan plukken en ben ik gauw naar de shougakkou gerend (basisschool) om mijn 250 Yen voor de lunch van gisteren te betalen (gisteren heb ik na het rijst oogsten met de kinderen in hun school meegegeten en vervolgens naar de sakefabriek geweest. Ik was een Guest teacher).

Ik was bijna te laat op de Yurarikko (Engelse les) omdat een vrouwtje onderweg tegen me begon te spreken en niet doorhad dat ik er geen woord van verstond. Ik zong wat met de kindjes en liet hen vervolgens zien hoe je kaki (persimmon) oogst met de meterslange bamboestok. Maar omdat ik deze bij mijn vorige oogstbeurt een beetje had gebroken heb ik het uiteinde er afgezaagd en een nieuwe inkeping gemaakt. Onder grote complimenten van Takiguchi-san, die zei dat Japanse jongeren niet zo aandachtig zijn als ik en na 1 keer te observeren zoiets niet zelf kunnen. Moh. Vleier.

Na het middageten en de afwas ging ik wat onkruid uittrekken. Althans, dat was mijn plan, maar in de Yurarikko bevonden zich een mama en een kindje en Megumi-san met haar zoontje, ze waren voorbereidingen aan het treffen voor het halloweenfeestje van maandag, maar hadden geen idee hoe je een jack-o-lantern maakte. Ik heb zelf nog nooit zo eentje gemaakt maar deed natuurlijk alsof ik er alles van kende en onder veel complimenten en het woordje jouzu (handig, goed in alles) zag het resultaat er best okee uit. Niemand merkte hoeveel keer ik mezelf sneed en bijna sneed met het breekmes.
Toen moest ik versieringen ophangen want ik ben hier megagroot en zij konden er niet aan  Ze geloven me niet als ik zeg dat ik België tot de gemiddelde en soms zelfs kleine mensen behoor. Ik moest ook een tekening maken omdat ik dat volgens hun ook goed kan en nu hangt er een prachtige pompoen, bezemsteel, heksenhoed en spinnetjes met 'happy halloween' van mij in het huisje.

Het was al bijna donker aan het worden toen ik eindelijk begon met het onkruid en net voor ik klaar was gaf ik het op omdat het frisjes begon te worden. Ik moest toen nog gauw voor Megumi-san haar blog (www.yurarikko.com) een tekstje schrijven wie ik was en in haar filmpje voordoen en uitleggen hoe je rijst oogst 

Op weg naar huis begon er een ander vrouwtje tegen me te praten, en na 10 minuten hapte ze eindelijk naar adem en legde ik uit dat mijn Japans niet zo goed is (en dat ik echt niks verstond wat ze zei) en vroeg ze heel beleefd: 'Ah, ben je een buitenlander?' alsof dat niet nogal voor de hand liggend was. Maar dat maakte niks uit en ze ging nog eens zo'n 5 minuten door en uit beleefdheid gooide ik er dan maar een paar 'Un', 'Sou', 'Hai', en 'Sou desu ka' s tussendoor  Ik at net Sara-udon, geïmporteerde Chinese megadunne noodles en het was ontzettend lekker. En als afsluiter een groene kitkat (met groene thee). Foto's in het mapje Japan!

Oh en voor ik het vergeet: Megumi-san gaat me zondag meenemen naar Fukuoka city, want ik heb een holliday en iedereen was in paniek dat ik stiekem toch ging werken of me ging vervelen. Ik verheug me!