Het noodlot nadert... (dramatische dum dum duuuum)

Allerbeste lezers en lezeressen,

Het moment van mijn vertrek is verplaatst van 'och, ik heb nog 3 volledige maanden om me voor te bereiden' naar 'over 4 weken vertrek ik!!!'. De paniek en stress beginnen langzaam toe te nemen en gedachten zoals 'waarom kan ik nu niet eens normaal doen zoals alle anderen' krijgen de bovenhand. Het was deze ochtend niet voor het eerst dat ik wakker schoot en in mijn hoofd in spoedtempo even overliep wat er allemaal mis kan gaan.

Ik heb gisteren mijn laatste spuitje gehad, waardoor het enige wat me nu nog rest koffers pakken en Japans leren zijn. Dat laatste heeft helaas even aan de kant gelegen vanwege mijn vakantiewerk, maar vanaf vandaag ga ik er weer invliegen! Volgende week heb ik mijn proclamatie (eindelijk dat verhard papiertje waar diploma op staat in handen krijgen: drie maal hoera!) en verder kan ik me volledig richten op dat interessante taaltje.
Gelukkig heb ik me een uitstekende leraar gevonden die me boeken heeft geleend en zijn werk zo goed doet dat ik er dan maar een relatie mee begonnen ben. Wel een slechte timing, meneer Vinken!

De tweede hosts, waar ik twee maanden bij zal verblijven, hebben me wel nog steeds hun contactgegevens niet doorgestuurd, waardoor ik vrees na een maand in Japan te moeten ronddwalen tot ik toevallig op hun huis bots.

Maar misschien moet ik nog wat meer positiefs vertellen, voordat jullie denken dat ik een pessimistische bangeschijter ben - ik ben alleen een pessimist. Mijn lijst met to do en to buy is bijna volledig afgerond. Ik heb nog maar 15 uur over dat ik mag werken, dus ik heb heb al heel wat uren afgewerkt. En ten slotte: ik kijk er nog altijd enorm naar uit!

Afscheidsfeestje volgt nog!

Aricia