Mijn oprechte en nederige excuses, mijn (waarschijnlijk ondertussen afgehaakte) lezers!
Facebook heeft voorang gekregen omdat het een stuk gemakkelijker was om diie up-to-date te houden met foto's en berichten. Er is ondertussen al een maand verstreken en sinds gisteren ben ik geariveerd bij mijn nieuwe hosts. Het afscheid nemen van mijn vrienden en hostfamilie van Fukuoka viel me erg zwaar, maar na een aangenaam diner met mijn nieuwe host voel ik me hier al een stuk meer op mijn gemak dan de seconde dat ik aankwam. Uiteraard zijn er nog veel vragen op dit moment: Hoe werkt mijn wasmachine? Wat voor taken zal ik kunnen doen? Ga ik doodvriezen als ik buiten het bad ga nemen? Gaan mijn hosts me veel pickles voorschotelen (ik heb die echt niet graag)? Gaat het water uit de kraan van mijn keukentje altijd stinken of was dat alleen omdat het de eerste keer in lange tijd was dat het ding gebruikt werd? En vooral: ga ik genoeg contact kunnen houden met iedereen, aangezien er in mijn huisje geen internet is? Maar ik had de indruk dat het geen probleem was als ik mijn laptop meeneem naar hun huis en na het avondeten Skype, dus dat zit normaal wel goed, al zal de tijd die ik op het almachtige internet kan spenderen een stuk beperkter zijn deze twee maanden dan de eerste maand.
Maar geen nood! Ik beloof dat ik in orde ben en goed voor mezelf zorg, en me keihard amuseer bij elk klusje en elke actie die ik-uiteraard met grote toewijding- uitvoer.
Mijn Japans is ondertussen gelukkig al weer wat vooruit gegaan en de basis begin ik onder de knie te krijgen, al is de woordenschat naar mijn zin nog wat te beperkt en heb ik nog een beetje moeite met de partikels. Voor newbies (iedereen behalve Jeroen?): partikels zijn kleine lettergrepen die achter zinsdelen staan om aan te geven wat voor zinsdeel het was. Zo staat achter de tijd 'ni', achter het onderwerp 'wa', achter het meewerkend voorwerp 'o' enzovoort. Bijvoorbeeld: rokujihan ni watashi wa uchi ni ikimasu. (Om 6u30 ga ik naar huis.) Maar uiteraard lezen jullie dit niet voor een les Japans, opnieuw mijn excuses. Het komt erop neer dat dit geen excuses-mail is met als vrolijke einde dat ik beloof mijn blog vanaf nu wel up-to-date te houden, want Skype gaat voorhang krijgen. Als je me niet op Facebook hebt: voeg me maar toe dan (Aricia Auwerx) en als je geen Facebook hebt hoop ik dat je iemand kent die het wel heeft en die mij ook kent.
Nog enkele interessante dingen aan Japan voor degenen die echt alles gemist hebben:
- Voorverwarmde toiletbrillen
- Knopjes met geluid op het toilet dat je kan laten afspelen
- Iedereen die foto's van je trekt, zowel mensen die je kent als mensen die je niet kent, zowel tijdens interessante dingen die je doet als tijdens momenten dat je gewoon ergens zit voor je uit te staren of te eten
- Japanners zijn de meest vriendelijke en onzelfzuchtige mensen die je je kan inbeelden, ze geven de hele tijd complimentjes over alles wat je doet en doen dingen voor je waar ze zelf echt helemaal geen voorbaat bij hebben (bijvoorbeeld je 3,5 uur rijden om je ergens af te zetten zonder vergoeding te vragen)
- Als je je een beetje normaal gedraagt krijg je van iedereen de meest vette cadeautjes als je weer vertrekt, zoals handgemaakte Japanse broches en CD's met foto's op gebrand en snoep
- Ik heb een paar keer geprobeerd om een knuffel te geven aan mensen die ik echt graag had maar dat vonden ze precies toch maar een beetje bevreemdend. Het was een poging waard :)
Hier ga ik het bij laten, want ik ga slapen. Nogmaals mijn excuses, mijn lichaam en geest verkeren in goede staat en ik beloof dat zo te houden!
Misschien tot nog eens,
Aricia
P.S. Alvast een tweede update: ik heb mijn koffer open gekregen (degenen die mij en mijn koffer echt goed kennen gaan nu weten wat ik verkeerd deed), het water uit de kraan stinkt niet meer en ik begrijp hoe mijn wasmachine werkt. Yokattaaa (Ik ben opgelucht!)
